Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνω τη ζάχαρη και το νερό, μέχρι η ζάχαρη να λιώσει. Συνεχίζω το βράσιμο, ξαφρίζοντας ασταμάτητα, μέχρι το σιρόπι να δέσει καλά*. Προσθέτω τη γλυκόζη και το αρωματικό της επιλογής μου: στη μύτη του κουτ. γλυκού ψιλοκοπανισμένα «δάκρυα» μαστίχας Χίου ή τα σποράκια από 1 μεγάλο λοβό βανίλιας ή την καραμέλα που σας περιέγραψα στην εισαγωγή. Αποσύρω από τη φωτιά αμέσως, ανακατεύω και αφήνω το σιρόπι να κρυώσει τόσο ώστε αν βάλω μέσα το δάχτυλό μου να νιώθω το μείγμα ζεστό αλλά όχι καυτό. Το μείγμα είναι ακόμα διάφανο. Αρχίζω λοιπόν να ανακατεύω με μια ξύλινη σπάτουλα ή μια ξύλινη κουτάλα, ασταμάτητα. Οσο κρυώνει και αναδεύεται, το μείγμα πήζει και γίνεται αδιαφανές. Το χρώμα του γίνεται υπόλευκο (ή ανοιχτό καφέ, αν το έχω αρωματίσει με καραμέλα). Το ανακάτεμα είναι λιγάκι κουραστικό καθώς πήζει το μείγμα, γι αυτό μπορείτε να το κάνετε στον κάδο του μίξερ πάγκου, με το εξάρτημα «γάντζος» για ζύμες.

Το μοιράζω σε αποστειρωμένα βάζα και τα κλείνω καλά.