Από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Έτσι δεν λέμε; Φυσικά, το ίδιο ισχύει και στη μαγειρική. Χάρη των λαθών κάποιων μαγείρων ή ζαχαροπλαστών, γεννήθηκαν διάφορα φαγητά, γλυκά ή προϊόντα που έγιναν διάσημα! Μπορεί το λάθος συστατικό, η λάθος τεχνική, το λάθος ψήσιμο «γέννησαν» συνταγές που αγαπήθηκαν πολύ.
Αν λοιπόν θέλετε να εντυπωσιάσετε τους φίλους σας, πάρτε μολύβι και χαρτί… Και που ξέρετε, μπορείτε να είστε εσείς ο επόμενος εφευρέτης!

Η τάρτα Τατέν
Η τάρτα Τατέν ήταν μια κατά λάθος δημιουργία των αδελφών Στεφανία και Καρολίνα Tatin (πρώτο μισό του 19ου αιώνα με αρχές του 20ού) που είχαν ένα εστιατόριο, στη γαλλική επαρχία, και έφτιαχναν για την πελατεία τους νόστιμες μηλόπιτες. Έτσι λοιπόν από τη βιασύνη της, η μια από της δύο αδερφές ξέχασε να βάλει τη ζύμη και έβαλε κατευθείαν τα μήλα στο ταψί! Χάρη στην απροσεξία της, λοιπόν, γεννήθηκε αυτή η τόσο γνωστή τάρτα! Αυτό το λάθος, το λάτρεψε αμέσως όλος ο κόσμος και έτσι ακόμα μιλάμε για τη τάρτα Τατέν ή αλλιώς… την ανάποδη μηλόπιτα. Μια τάρτα όνειρο με καραμελωμένα μήλα μαζί με μια τραγανή ζύμη. Ένα θα σας πω… την λατρεύω.

Οι καραμέλες από το Cambrai
Άλλο ένα γαλλικό λάθος! Η ιστορία λέει πως, το 1830, ο Emile Afchain, ζαχαροπλάστης μαθητευόμενος στους γονείς του, έκανε ένα λάθος στην προετοιμασία των καραμελών που ετοίμαζαν για την επόμενη εβδομάδα: έβαλε κατά λάθος μέντα στο μείγμα και δεν είπε τίποτα. Για να κρύψει την αδεξιότητά του, τράβηξε με τα χέρια του τη ζύμη όσο μπορούσε, μέχρι να ασπρίσει. Οι γονείς του δεν καταλάβαν τίποτα και την επόμενη Κυριακή πήγαν να πουλήσουν τις καραμέλες ως συνήθως. Την επόμενη εβδομάδα όμως οι πελάτες θέλησαν να μάθουν τι έκαναν και κατάφεραν να αλλάξουν τη γεύση και να γίνουν τόσο γευστικές. Έτσι λοιπόν, με την αδεξιότητα του γιού τους κατάφεραν να δημιουργήσουν νέες καραμέλες.

Η Nutella
Και όμως για όσους δεν το γνωρίζουν, η νουτέλα είναι ένα ατύχημα! Όλα ξεκινήσαν το 1946, σε μια Ιταλία της κρίσης (μεταπολεμικά).
Ο Pietro Ferrero, ένας έξυπνος σεφ της ζαχαροπλαστικής, ονειρευόταν ένα γλυκό φτιαγμένο με σοκολάτα γκανάς. Άντε τώρα να βρει κακάο σε μια χώρα που πρέπει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Αυτό όμως δεν πείραξε τον Pietro γιατί ήθελε τόσο πολύ να φτιάξει την γκανάς του, που σκέφτηκε να αντικαταστήσει ένα μέρος του κακάο, με θρυμματισμένα φουντούκια, εφόσον είχε πολλά τότε στην περιοχή. Περιμένετε όμως, η Nutella δεν γεννήθηκε ακόμα!
Πέρασαν τρία χρόνια για να γίνει το ατύχημα και να φτιάξει χωρίς να το καταλάβει την αγαπημένης μας nutella… Ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι, η γκανάς του Pietro έλιωσε. Και τι βλέπει ; Η υφή του είναι κρεμώδης, μαζί με το νόστιμο φουντούκι, τότε κατάλαβε πως έφτιαξε ένα εκρηκτικό μείγμα. Ο γιος του Pietro, ο Michele Ferrero, σκέφτηκε να την κυκλοφορήσει αμέσως στο εμπόριο με το όνομα Supercrema! Το 1964, γίνεται η διάσημη σε όλους σας Nutella.

Τα corn flakes
Τα Corn flakes πιστεύω πως όλοι τα γνωρίζουν. Θρυμματισμένες νιφάδες καλαμποκιού, που συνήθως τα συνδυάζουμε με το πρωινό μας. Αλλά η ιστορία τους αξίζει να την πούμε, καθώς η εφεύρεσή τους θα κατέληγε στα σκουπίδια! Ο εφευρέτης τους; Ο Dr John Harvey Kellogg, διευθυντής τότε, ενός σανατορίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν ασχολούνταν με την σωστή διατροφή των αρρώστων η οποία έπρεπε να αποτελείται από μαλακές τροφές.
Το 1894, ο γιατρός με τον αδελφό του, βρήκαν κατά λάθος, στην κουζίνα του σανατορίου, θρυμματισμένο καλαμπόκι, το οποίο είχε βράσει και το είχαν αφήσει στην άκρη, με αποτέλεσμα να ξεραθεί. Δεν υπήρχε περίπτωση να το πετάξουν -λόγω οικονομικών δυσκολιών-, και έτσι σκέφτηκαν να το ανακυκλώσουν. Άπλωσαν καλά, σε ένα ρόλο κουζίνας, την κάθε νιφάδα πριν την βάλουν να ψηθεί. Το 1906 ξεκίνησαν να κυκλοφορούν στο εμπόριο, με προσθήκη ζάχαρης (δεν πολυάρεσε στον Δρ Kellogg)… αλλά με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε μια μεγάλη γαστρονομική επιτυχία για την εταιρεία με την επωνυμία Kellogg.

Η σάλτσα Worcestershire
Κάποιοι θα την ξέρετε, κάποιοι όχι. Και όμως, αυτή η σάλτσα με το περίεργο όνομα προέκυψε από ένα τυχαίο μίγμα. Γεννήθηκε στην Αγγλία, στις αρχές του 19ου αιώνα, και περιέχει μελάσσα, ξίδι, αντσούγιες με εσαλότ, κρεμμύδι, σκόρδο και διάφορα μπαχαρικά. Μια σάλτσα ιδιαίτερη που δύσκολα θα την καταλάβεις μόνο με μια ματιά. Όμως, αυτή η σκούρα σάλτσα δεν έγινε τυχαία τόσο διάσημη αφού μόλις τη δοκιμάσεις, νιώθεις να εκρήγνυται όλο το στόμα σου!
Η ιστορία, αν και συνοπτική, θέλει το μείγμα έχει ξεχαστεί, για δύο χρόνια, κλεισμένο σε ένα βάζο. Δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν ο θαρραλέος που τόλμησε να τη δοκιμάσει… αλλά η ανταμοιβή του ήταν μεγάλη! Η σάλτσα Worcestershire, πήρε το όνομά του από την περιοχή. Την βρίσκουμε πλέον σε πολλές συνταγές, και δίνει μια γλυκιά, πικάντικη και ξιδάτη γεύση… Συνδυάζετε πολύ με θαλασσινά, όπως τα στρείδια ή ακόμα και σε κοκτέιλς, όπως το γνωστό Bloody Mary.

Τα παγωτά σε ξυλάκι
Και όμως τα γνωστά ξυλάκια φτιάχτηκαν εντελώς τυχαία! Και ξέρετε από ποιον; Από ένα παιδάκι 11 χρονών! Μια μέρα, λοιπόν, το 1905 ο τότε μικρός Franck Epperson, έπαιζε με ένα μικρό μπολ νερό, μια σκόνη (πιθανόν κάποιου φρούτου) και ένα ξυλάκι που το χρησιμοποιούσε για να τα ανακατέψει. Μπαίνοντας στο σπίτι, ξεχνάει το μπολ του έξω για όλο το βράδυ.
Μετά από μια παγωμένη νύχτα που είχε τότε στο Σαν Φρανσίσκο, συνέβη κάτι το μοναδικό… Το μείγμα πάγωσε για τα καλά, και ο Frank την επόμενη μέρα δεν πίστευε στα μάτια του, βλέποντας το να είναι παγωμένο με ένα ξυλάκι στην άκρη. Στα έντεκα του δεν μπόρεσε να κάνει και πολλά. Μόλις όμως έκλεισε τα είκοσι, ο Φρανκ κυκλοφόρησε τη δημιουργία του το 1924… τα υπόλοιπα τα ξέρουμε καλά.

Τα πατατάκια
Πόσο ωραίο είναι να απολαμβάνεις τα πατατάκια με τη παρέα σου, βλέποντας μια ταινία. Τόσο τραγανά και απολαυστικά, αυτά τα πατατάκια θα μπορούσαν να μην είχαν γεννηθεί ποτέ. Πρέπει να πούμε ευχαριστώ σε δύο άτομα, τον κ. Georges Crum, ένας μάγειρας στην Αμερική και τον κ. Cornelius Vanderbilt, έναν πελάτη του εστιατοριού που πήγαινε εκεί συχνά.
Στον κ. Vanderbilt άρεσε πολύ να τρώει λεπτές πατάτες, πολύ λεπτές. Ο κ. Crum, είχε αρκετή υπομονή, μέχρι που μια μέρα του επέστρεψαν στην κουζίνα τα πιάτα με τις πατάτες. Ο λόγος; Ήταν χοντροκομμένες και δεν άρεσαν στον Vanderbilt. Ο μάγειρας δεν άντεξε άλλο και σκέφτηκε να του κόψει τις πατάτες σε ροδέλες όσο πιο λεπτές μπορούσε και να τις τηγανίσει! Το αποτέλεσμα; Ο κ. Vanderbilt τα λάτρεψε όπως και ο υπόλοιπος κόσμος!