Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα διάσημα μακαρόν, αυτά τα εμβληματικά μπισκότα της γαλλικής ζαχαροπλαστικής, δεν εφευρέθηκαν στη Γαλλία. Κι όμως… Αυτή η μικρή, τέλεια μπουκίτσα δεν ξεκίνησε ως παρισιάνα… Μεγάλος δρόμος και πολύς χρόνος μεσολάβησε μέχρι να βρει το «σπίτι» της. Η συνταγή του μακαρόν έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες και έχει αλλάξει ανάλογα με τα τοπικά υλικά και γούστα. Αξίζει να μάθουμε την διαδρομή της…

Ένα γλυκό από τη Μέση Ανατολή
Το μπισκότο σε σκόνη αμυγδάλου εφευρέθηκε στη Μέση Ανατολή με το όνομα louzieh ή «αμύγδαλο», απαραίτητο συστατικό στην παρασκευή του. Το 1400 που το ιταλικό θαλάσσιο εμπόριο γνωρίζει μεγάλη άνθηση, ανάμεσα στα εισαγόμενα προϊόντα από τη Μέση Ανατολή, υπάρχει και το αμύγδαλο που δεν αργεί να ενσωματωθεί σε διάφορες συνταγές της ιταλικής κουζίνας, μεταξύ των οποίων και τα «μακαρόνι». Όχι τα ζυμαρικά, αλλά μια παραλλαγή του αραβικού macaron που ονομάζεται επίσης maccherone ή macarone. Ένας ιταλικός μύθος λέει μάλιστα, ότι ένας μοναχός που έφτιαχνε τα μικρά μπισκότα αποκοιμήθηκε χωρίς πουκάμισο πάνω στη ζύμη, κάτι που δίνει εξήγηση στο ιδιαίτερα πεπλατυσμένο σχήμα της ζύμης.

Από τα ιταλικά μακαρόνι μέχρι τα macaron της Amiens
Σχεδόν έναν αιώνα μετά και τα μικρά αμυγδαλωτά παραμένουν στα χέρια των Ιταλών που δεν τα έχουν βαρεθεί καθόλου. Και όταν το 1533, η μέλλουσα βασίλισσας της Γαλλίας, Αικατερίνη των Μεδίκων (Catherine de Médicis), πέρασε τα σύνορα για να ενωθεί με τον σύζυγό της Ερρίκο Β (Henri II), πήρε μαζί της και μερικά macaron. Από τότε, παντού στη Γαλλία, οι ζαχαροπλάστες οικειοποιήθηκαν το μπισκότο και το προσάρμοσαν στα γούστα τους, εκτός από την Amiens, όπου το μακαρόν παρέμεινε αρκετά κοντά στην παραδοσιακή ιταλική συνταγή (αμύγδαλο, αυγά και μέλι). Ακόμη και σήμερα, το macaron d’Amiens είναι μια ξεχωριστή λιχουδιά της περιοχής.

Ποιος είναι τελικά ο εφευρέτης του Παριζιάνικου μακαρόν;
Υπάρχει κι εδώ μια ασάφεια για τον πρωτομάστορα του κλασικού, παρισινού μακαρόν. Κάποιοι λένε ότι ήταν ο ζαχαροπλάστης Gerbet που, το 1880, στη συνοικία Belleville του Παρισιού, είχε την ιδέα να κολλήσει τα δύο μπισκότα μεταξύ τους απλώνοντας στη μέση μια γκανάζ. Αυτό εξηγεί γιατί το παριζιάνικο μακαρόν αρχικά ονομάστηκε macaron Gerbet.
Αλλά στην ιστορία το όνομα που θεωρείται ότι επανεφεύρε το διάσημο μακαρόν δίνοντας του την γνωστή σε όλους μας μορφή, είναι της Ladurée. Το Ladurée ήταν ένα αρκετά κλασικό αλλά πολυτελές αρτοποιείο που βρισκόταν στο Madeleine στο Παρίσι. Μετά από μια πυρκαγιά, ο Louis-Ernest Ladurée το μετέτρεψε σε ένα κομψά διακοσμημένο ζαχαροπλαστείο. Η Jeanne Souchard, σύζυγος του Louis Ernest, βλέπει σε αυτό την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα κοινωνικό και γκουρμέ χώρο συνάντησης και εφευρίσκει την πρώτη αίθουσα τσαγιού. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1930, ο ζαχαροπλάστης Pierre Desfontaines, ξάδερφος του Ernest, είχε την ιδέα να συναρμολογήσει δύο macaron και να τα γεμίσει με μια ganache, παρουσιάζοντάς τα στο διάσημο πλέον Ladurée. Έτσι γεννήθηκε το παριζιάνικο μακαρόν.
Παρ’ όλ’ αυτά, ο άνθρωπος που κατάφερε να κάνει το μακαρόν, εθνικό γλύκισμα της Γαλλίας είναι, ο Pierre Hermé. O Hermé υπήρξε σύμβουλος της Ladurée, όταν κατάφερε να το μεταμορφώσει σε προϊόν πολυτελείας. Τελειοποίησε τη συνταγή σε πρωτόγνωρο επίπεδο, δημιουργώντας εξαιρετικά αφράτο μπισκότο και τέλειες κρέμες γέμισης. Με τον τρόπο αυτό απέκτησε και τα γνωστά στους Γάλλους παρατσούκλια του ως «ο βασιλιάς του μακαρόν» ή ο «Πικάσο της ζαχαροπλαστικής» καταφέρνοντας τον οίκο Pierre Hermé να γίνει συνώνυμο του macaron για τον 21ο αιώνα.