Σε πείσμα των καιρών και λίγο πριν το δεύτερο lockdown, στο πλαίσιο του προγράμματος EURICE για την ενημέρωση και προώθηση της βιώσιμης παραγωγής ρυζιού στην Ελλάδα και στο οποίο είμαι η Ambassador, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ, την περιοχή όπου παράγεται  το 55% του ρυζιού στην Ελλάδα, το εθνικό πάρκο Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, μια περιοχή με απέραντους ορυζώνες και πλούσια πανίδα, δίπλα στη θάλασσα.
Τις ημέρες που βρισκόμουν εκεί ολοκληρώνονταν ουσιαστικά η περίοδος συγκομιδής του ρυζιού.  Τρακτέρ, θεριστικές μηχανές και απέραντα χρυσοκίτρινα χωράφια, τα οποία την εποχή της σποράς του μοναδικού αυτού καρπού, είναι καταπράσινα, πλημμυρισμένα  με νερό και γεμάτα χιλιάδες πτηνά και αμφίβια που αναζητούν τροφή για αυτά και τα μωρά τους.

Στην καλλιέργεια του ρυζιού, εφαρμόζονται διαδικασίες απόλυτα συμμορφούμενες με τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα και πρωτόκολλα ποιότητας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, η οποία χαρακτηρίζεται ως η πλέον αυστηρή παγκοσμίως όσον αφορά στην ασφάλεια των τροφίμων.
Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται η ποιότητα και ασφάλεια σε όλα τα στάδια της παραγωγής, της συγκομιδής, της αποθήκευσης, της συσκευασίας και της πώλησής τους. Ταυτόχρονα, διασφαλίζεται η γονιμότητα και αειφορία του εδάφους, η ασφάλεια και υγιεινή των εργαζομένων στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, αλλά και η διατήρηση και αύξηση της βιοποικιλότητας μέσω της ορθής διαχείρισης των φυσικών πόρων.
Την πρώτη μέρα της επίσκεψής μου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στα γραφεία της ΕΑΣΘ στη Σίνδο τον Πρόεδρο κ. Χρήστο Τσιχήτα και τον Γενικό Διευθυντή κ. Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο.  Συζητήσαμε για την καλλιέργεια του ρυζιού στην περιοχή και για τη συνεισφορά του στην αγροτική παραγωγή, την οικονομία της περιοχής, αλλά και της χώρας.

Επόμενος σταθμός ένα γευστικότατο γεύμα στο εστιατόριο Σουρωτήρι, στη Χαλάστρα, όπου ο ιδιοκτήτης και σεφ κ. Δημήτρης Σαμαράς μας ετοίμασε μια «ελληνική παέγια» με ρύζι Καρολίνα και θαλασσινά. Τα φρέσκα τηγανητά γλωσσάκια της περιοχής που ακολούθησαν, ήταν πεντανόστιμα.
Τρίτος σταθμός, ο Α’ Συνεταιρισμός Ορυζοπαραγωγών Χαλάστρας.  Ο Πρόεδρος του Α’ Συνεταιρισμού κ. Χρήστος Γκατζάρας, ο πρώην πρόεδρος Λεωνίδας Κουϊμτζής, τα μέλη και οι εργαζόμενοι που βρίσκονταν εκεί, μας ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις και μας ενημέρωσαν για τα στάδια επεξεργασίας του ρυζιού. Παρότι είχε ήδη νυχτώσει, στο Συνεταιρισμό επικρατούσε οργασμός, καθώς τα γεμάτα φορτηγά με το ρύζι κατέφθαναν για να παραδώσουν το προϊόν. Μετά τον έλεγχο της ποιότητας και το ζύγισμα, το ρύζι κατευθύνεται στα ξηραντήρια και στη συνέχεια αποθηκεύεται στα σιλό.

Η μέρα έκλεισε σε ένα μέρος μοναδικό, τις λεγόμενες «Καλύβες» της περιοχής, μικρά ξύλινα σπιτάκια χτισμένα στην κυριολεξία πάνω στη θάλασσα, που ανήκουν στους ψαράδες τις περιοχής και τους εξυπηρετούν  στη δραστηριότητά τους.  Τι πιο μαγευτικό από το ηλιοβασίλεμα και την ανατολή του φεγγαριού σε ένα τόσο γραφικό μέρος, πλάι στη θάλασσα αγναντεύοντας τα φώτα της Θεσσαλονίκης απέναντι!
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της Agrino στη Σίνδο, τη μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής ρυζιού και οσπρίων στην Ελλάδα.  Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον κ. Αναστάσιο Πιστιόλα, Πρόεδρο και Διευθύνων Σύμβουλο, και να συζητήσουμε για το ρύζι και τη δυναμική του.  Η συνέχεια ήταν στη Μεθώνη, όπου μαγείρεψα την πρώτη συνταγή, τα γεμιστά καλαμαράκια με ρύζι γλασέ, ποικιλίας Ρονάλντο, στην κυριολεξία πλάι στη θάλασσα. Στο εστιατόριο «Νίκος» που μας φιλοξένησε για τις ανάγκες του γυρίσματος, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τους εξαιρετικούς μεζέδες που ετοίμασε για εμάς η χρυσοχέρα Ελευθερία.

Την τρίτη και τελευταία ημέρα της επίσκεψής μου, φιλοξενηθήκαμε στο Κτήμα Κράββα, στη Χαλάστρα, στην κυριολεξία μέσα στους ορυζώνες, όπου ετοίμασα το πιο χαρακτηριστικό από τα πιάτα της κατηγορίας των γεμιστών, τα «ορφανά» γεμιστά λαχανικά, φυσικά με ρύζι γλασέ, ποικιλίας Ρονάλντο. Αδιαμφισβήτητα το εθνικό μας πιάτο. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και στους χώρους του κτήματος με τις θεριστικές μηχανές να δουλεύουν ασταμάτητα από πίσω, ετοιμάσαμε και γευτήκαμε το μοναδικό αυτό πιάτο με τους συνεργάτες μου.
Λίγο πριν την αναχώρησή μου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω έναν ακόμη σημαντικό άνθρωπο του ρυζιού της περιοχής, τον κ. Σταύρο Μπέγκα. Η ζωντάνια του, η εμπειρία του, η δυναμική του παρουσία στο χώρο, αλλά και το οξύ του πνεύμα ήταν ο πιο ευχάριστος επίλογος σε αυτή την πρώτη, σύντομη αλλά τόσο γεμάτη σε εμπειρίες επίσκεψή μου στην περιοχή της Χαλάστρας.