Ακόμα και σήμερα, η μυρωδιά των λεμονανθών με κάνουν να χαμογελώ και να μου θυμίζουν εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα, που στο σπίτι μας είχαμε χαρές.
Είναι κάποιες αναμνήσεις, που φροντίζουν να μείνουν χαραγμένες για πάντα στη σκέψη μου.
Ξημέρωνε ο Θεός τη μέρα και η αυλή μας μοσχομύριζε Άνοιξη. Χρυσοχέρα η γιαγιά, πάντα έφερνε μια νότα εποχής με τα γλυκά της και ένα γλυκάκι δεν ήταν ποτέ αρκετό. Περίμενε τους νέους συμπεθέρους και την εδικολογιά¹, για τους αρραβώνες του θείου και ήθελε να κάνει τα καλύτερα.

Σήμερα θέλω βοήθεια Λενιώ, θα κάνουμε γλυκό του κουταλιού, μια διπλοχαχαλιά² λεμονανθούς, για να τρατάρουμε³ τους συμπεθέρους μόλις έρθουν και να μοσχομυρίσει Άνοιξη. Αμέσως πηγαίναμε στην αυλή και μαζεύαμε τους λεμονανθούς, έναν-έναν, ήθελε τους καλύτερους. Έπειτα τους καθάριζε, κρατούσε μόνο τα άσπρα πέταλα.
Στο τσικάλι⁴ έβραζε νερό και τους ζεμάτιζε, μετά τους έβαζε σε σουρωτό και τους άφηνε να στραγγίξουν και να κρυώσουν καλά. Αφού κρύωναν, τους έβαζε σε ένα μικρό ταψάκι, πρώτα τους ράντιζε με ανθόνερο και μετά με χυμό λεμονιού, για να παραμείνουν λευκή οι λεμονανθοί. Εκεί τους άφηνε μέχρι το απόγευμα, να φύγει η πικράδα τους , έλεγε η γιαγιά.
Το απόγευμα, σε καθαρό τσικαλάκι έβραζε 1 ποτήρι νερό και μια διπλοχαχαλιά ζάχαρη. Άφηνε να κρυώσει το νερό και μετά έριχνε τους λεμονανθούς, εκεί τους άφηνε όλο το βράδυ.

Την άλλη μέρα το πρωί έβαζε πάλι το τσικαλάκι στη φωτιά, σιγόβραζε μέχρι να δέσει το σιρόπι και στο τέλος πρόσθετε χυμό από μισό λεμονί, για μείνει “στετό” το γλυκό. Άφηνε το γλυκό του κουταλιού να “σταθεί” λίγο και μετά, το έβαζε σε ένα καλό γυάλινο μπολ με καπάκι.

Ντοπιολαλιά
1.εδικολογιά: η συγγένεια, το σόι
2.«μια διπλοχαχαλιά»: 2 φορές μια χούφτα μαζί και των δύο χεριών, δηλαδή για γυναίκες περίπου 280 gr., ενώ για άνδρες περίπου 360 gr.
3.τρατάρω: κερνάω (ειδικότερα για γλυκό ή ποτό)
4.τσικάλι: κατσαρόλα

Καλή επιτυχία!
Λένα Ηγουμενάκη
Πρόεδρος του συλλόγου Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας