Η Αγόριανη είναι ένα από τα ομορφότερα και αναπτυσσόμενα χωριά της Ορεινής Παρνασσίδος. Κτισμένη πάνω σε επτά λόφους με μοναδική φυσική ομορφιά, πλατάνια, φτελιές, μηλιές και φυσικά τα υπέροχα έλατα του Παρνασσού που δημιουργούν μια μοναδική σύνθεση πράσινου, διαφορετική για κάθε εποχή του χρόνου. Μία πινακίδα με μεγάλα γράμματα «Μαρτυρικό χωριό» με καλωσορίζει στον οικισμό. Κατηφορίζοντας προς την κεντρική πλατεία, παρατηρείς ότι η τουριστική ανάπτυξη γίνεται εύκολα αισθητή. Κάνοντας μια βόλτα συναντάς πηγές με γάργαρα νερά και καταρράκτες ακόμα και μέσα στην πλατεία του χωριού.
Η Αγόριανη εκτός από τον φυσικό πλούτο, διαθέτει και μεγάλη ιστορία. Το χωριό υπήρξε καταφύγιο των βυζαντινών αυτοκρατόρων Κομνηνών αλλά και πατρίδα οπλαρχηγών και αγωνιστών του 1821. Και για τη νεότερη ιστορία, είναι το µαρτυρικό χωριό που οι Γερµανοί κατέστρεψαν ολοσχερώς το 1943. Η όμορφη πλακόστρωτη πλατεία με τις ταβέρνες και τα πανύψηλα πλατάνια είναι η αφετηρία για την περιπλάνησή μου. Ακολουθώντας το πέτρινο μονοπάτι πλάι στη ρεματιά, με περιμένει ένας μικρός καταρράκτης.
Η συνέχεια της περιπλάνησής μου διαγράφεται… γλυκιά, µε μια βόλτα στο εργαστήρι ζαχαροπλαστικής που βρίσκεται πάνω στην πλατεία.
Αμέσως μετά συνάντησα την κ. Αθανασία για να μου δείξει την παραδοσιακή σπανακόπιτα…
και να την απολαύσουμε με το καφεδάκι μας…
Και μέχρι να ψηθεί η πίτα, σκέφτηκα να επισκεφτώ τον φούρνο του χωριού, για να πάρω ψωμί προζυμένιο, ψημένο στον ξυλόφουρνο και να μάθω τη δική του ιστορία από την κυρία Βασιλική.
Κοντά στην πλατεία της Αγόριανης, στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, αναβλύζουν 7 βρύσες. Δύο μικροί φίλοι, ο Γιάννης και ο Αντρέας,πρότειναν να μεσυνοδεύσουν για να τις δω από κοντά.
Στο Χωριό Πολύδροσο Παρνασσού, 4 αδέρφια τόλμησαν να ξεκινήσουν τη δική τους κτηνοτροφική μονάδα και να δημιουργήσουν τυροκομικά προιόντα φτιαγμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, έτσι όπως τα έμαθαν από τους παλαιότερους της οικογένειας. Ο Θύμιος με ξενάγησε στο τυροκομείο και μου εξήγησε τα στάδια παραγωγής της πρόβειας φέτας Παρνασσού που παράγουν.
Αρχικά παστεριώνουν το γάλα στους 65 βαθμούς κελσίου για 20 λεπτά. Στη συνέχεια την ψύχουν σε θερμοκρασία ψύξης, στους 35 βαθμούς κελσίου και την πήζουν για 50 λεπτά περίπου. Κατόπιν, το τυρί μπαίνει σε καλούπια. Την επόμενη μέρα αλατίζουν σε ειδικά δοχεία και 3 ημέρες μετά το τοποθετούν στα μόνιμα δοχεία ωρίμανσης. Η φέτα ωριμάζει για 3 μήνες και στη συνέχεια μπαίνει στο ψυγείο, όπου μένει μέχρι να βγει προς κατανάλωση.
Στο Πολύδροσο συνάντησα και τον Νίκο Αργυρίου που με ξενάγησε στο οινοποιείο του και μου μίλησε για τις παραδοσιακές ποικιλίες της περιοχής το Μαυρούδι και την Ασπρούδα.
Μέσα στα έλατα, λίγα μέτρα από το κέντρο της Αγόριανης, συναντάμε το Le Grand Chalet. Ένα χώρο φτιαγμένο με ιδιαίτερο γούστο και πανοραμική θέα που αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Εκεί με υποδέχτηκε ο ιδιοκτήτης Βασίλης Τσαρουχάς για να μου συστήσει το όμορφο αυτό δημιούργημά του και να γευματίσουμε, παρέα με τους φίλους που γνώρισα σε αυτό το ταξίδι.
Όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν την παρέα και το καλό φαγητό.
Αυτό το μέρος με προκαλεί να το επισκεφτώ ξανά, γιατί εκτός από το υπέροχο τοπίο και τον γευστικό του πλούτο, έχει φιλόξενους κατοίκους, δημιουργικούς, γεμάτους κέφι και αισιοδοξία.
