Η χαρακτηριστικότερη πίτα της Σκοπέλου που διαφέρει από τις πίτες όλης της υπόλοιπης Ελλάδας. Η ιστορία της ξεκινάει πολύ παλιά, όταν οι αλοννησιώτες βοσκοί έπρεπε να επισκέπτονται τα μικρά νησάκια (Κυρα-Παναγιά, Σκάτζουρα, Γιούρα, Περιστέρα) που βρίσκονται τριγύρω των μεγαλύτερων νησιών για να ελέγξουν τα κοπάδια των αγριοκάτσικων που ζούσαν εκεί. Και φυσικά, δεν πήγαιναν για μια μέρα μόνο, αφού μηχανοκίνητα καΐκια δεν υπήρχαν. Για φαγητό, ψυγείο και φούρνο ούτε λόγος. Το μόνο που μπορούσαν να έχουν μαζί τους είναι αλεύρι, νερό, ελαιόλαδο και λίγο ξερό τυρί (ίσως μυζήθρα). Ένα τηγάνι ήταν αρκετό για να αντικαταστήσει τον ξυλόφουρνο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η τηγανητή πίτα που ταξίδεψε από την Αλόννησο με τις «νύφες», προς το απέναντι νησί, που πήγαιναν να παντρευτούν τον Σκοπελίτη γαμπρό αλλά και τις γυναίκες που πήγαιναν στη Σκόπελο για το μάζεμα της ελιάς.
Τα υλικά δεν έχουν αλλάξει καθόλου, παρόλο που αν αναζητήσεις την Σκοπελίτικη Τυρόπιτα στο internet θα την βρεις με πολλές, πολλές διαφορές. Άλλος προτείνει, αυγά στη ζύμη, άλλος μπέικιν, άλλος ξύδια…
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εμπεριέχονται στα υλικά της αυθεντικής. Αλεύρι, νερό, λάδι, τυρί… Τέλος…
Το μυστικό της άλλωστε, δεν αφορά τη ζύμη της, αλλά το άνοιγμα του φύλλου και το ψήσιμο που γίνεται στο τηγάνι.
Το φύλλο ανοίγεται αποκλειστικά με τον πλάστη βέργα, τόσο λεπτό, που θα πρέπει να «διαβάζεις» όταν το σηκώσεις στον αέρα.
Ζεσταίνεις πολύ ελαιόλαδο στο τηγάνι και όταν ρίξεις την πίτα θα πρέπει να αιωρείτε μέσα σ’ αυτό. Αμέσως θα πρέπει να φουσκώσει σαν λουκουμάς και να δημιουργηθούν μικρές φουσκαλίτσες επάνω στο ζυμάρι.
Όσο και να προσπαθήσω να σας εξηγήσω όλες τις λεπτομέρειες, δεν θα μπορέσω να γίνω απόλυτα σαφής. Έτσι λοιπόν, σας έχω την τυρόπιτα step by step για να μπορέσετε να φτιάξετε την καλύτερη και μάλιστα από τα χεράκια σας.
[…] ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ στο DINANIKOLAOU […]
Really good!