Ήταν το 2011 όταν για τις ανάγκες μιας τηλεοπτικής εκπομπής επισκέφθηκα το «τρίτο» πόδι της Χαλκιδικής, προσκεκλημένη του τοπικού τουριστικού φορέα, δηλ. του Προαθωνικού Οργανισμού Τουρισμού.
Δε σας κρύβω ότι πήγαινα «με κρύα καρδιά». Έχοντας συνδέσει τη Χαλκιδική με τα δύο άλλα της «πόδια», θεωρούσα ότι η ανατολική πλευρά του νομού ήταν ο φτωχός συγγενής της δυτικής, το κομμάτι που αποτελούσε απλά την είσοδο προς το Άγιον Όρος, το λιγότερο τουριστικά προβεβλημένο τμήμα της…


Κι όμως. Εκείνη η επίσκεψη τον Αύγουστο του 2011 έμελλε να είναι καθοριστική για τη σχέση μου με την περίφημη Προαθωνική Χερσόνησο.


Καταρχάς γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Ανθρώπους γελαστούς, αυθεντικούς, απλοϊκούς και φιλόξενους, οι οποίοι με περίμεναν με μια τεράστια ανοιχτή αγκαλιά, ανοίγοντάς μου τα σπιτικά τους, τις επιχειρήσεις τους και τις καρδιές τους, αλλά και δείχνοντας απέραντη εκτίμηση στο έργο και στη δουλειά μου. Πόσο στ’ αλήθεια μαγική είναι η στιγμή της ανθρώπινης αποδοχής, η οποία ολοκληρώνεται απλά, χωρίς τεχνάσματα, στημένες προετοιμασίες και κάθε είδους τερτίπια…


Στη συνέχεια συνάντησα τον τόπο. Πράσινο και γαλάζιο σε μια φυσική και ιστορική εναλλαγή που συναρπάζει. Ανάμεσα στη μοναδικότητα των Ιερών Αθωνικών Μονών, ξεπροβάλουν τα Αρχαία Στάγειρα, η Αρχαία Άκανθος, η διώρυγα του Ξέρξη, η νησιωτική Αμμουλιανή, τα ιστορικά Μαδεμοχώρια, η Αρναία της μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής, η προσκυνηματική Παναγία, το βυζαντινό Παλαιοχώρι και τόσα άλλα!


Μετά βρέθηκα με τους εξαίρετους τοπικούς παραγωγούς. Άνθρωποι σκληροί και δουλεμένοι, μοιάζουν βγαλμένοι από τη γη και τη θάλασσα. Με μύησαν αμέσως στην τοπική παραγωγή και στα προϊόντα της πατρίδας τους. Η φρεσκάδα, η αγνότητα, ο πατροπαράδοτος τρόπος παραγωγής έρχονται να «κουμπώσουν» στις σύγχρονες πιστοποιήσεις, δίνοντας ως τελικό αποτέλεσμα οργανικά προϊόντα, τα οποία διατίθενται στις τοπικές καταρχάς και στη συνέχεια στις εθνικές αγορές.
Γνώρισα δεκάδες παραγωγούς και γεύθηκα άλλα τόσα προϊόντα! Δοκίμασα εκατοντάδες πιάτα, μαγειρεμένα από αρχοντονοικοκυράδες, καπεταναίους, γιαγιάδες, κόρες, εγγονές, καλοντυμένες και καλοχτενισμένες κυρίες, τοπικούς chef, μάγειρες και μαγείρισσες. Όλα το ίδιο νόστιμα. Γιατί; Γιατί η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Και η πρώτη ύλη, φίλοι μου, σε τούτη την περιοχή είναι πραγματικά αξεπέραστη!



Και τότε είπα : «γιατί δεν τα μαζεύουμε όλα αυτά, να τα δείξουμε στον κόσμο»;
«Εύκολο», απάντησε με άνεση η υπερ-δραστήρια και πάντα αποτελεσματική διευθύντρια marketing του Οργανισμού, Μαρία Πάππα, η οποία τον επόμενο κιόλας χρόνο ετοίμασε και πραγματοποίησε σε συνεργασία με τους κατοίκους και τους επαγγελματίες της περιοχής το πρώτο γαστρονομικό φεστιβάλ στην ιστορία του τόπου, το οποίο η δημοσιογράφος – νονά, Αφροδίτη Καλομάρη, ονόμασε KOUZINA.


Από τότε μέχρι σήμερα το KOUZINA πραγματοποιείται κάθε χρόνο, από τις 15 Μαΐου μέχρι και τις 15 Ιουνίου, φέροντας την υπογραφή μου και απογειώνοντας την τουριστική φήμη της μέχρι τότε ξεχασμένης περιοχής.


Πριν από τη διεξαγωγή του το φεστιβάλ «ταξιδεύει» στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, ταξιδεύοντας μαζί του και εμένα αλλά και τους εθελοντές της προσπάθειας, περίπου 800! Πράγματι, τηρώντας ευλαβικά τη σειρά τους, μέλη τοπικών συλλόγων αλλά και επαγγελματίες μεταβαίνουν κάθε χειμώνα σε ευρωπαϊκές και μεσογειακές πόλεις, παρουσιάζοντας σε εκπροσώπους Τύπου και τουριστικών γραφείων τις δραστηριότητες του καλοκαιριού, προωθώντας με απίστευτη ένταση τον τόπο τους!


Στη συνέχεια υποδεχόμαστε περίπου 100 πράκτορες και δημοσιογράφους στην ανατολική Χαλκιδική, οι οποίοι ως προσκεκλημένοι του φεστιβάλ μας γεμίζουν με έντυπα και ηλεκτρονικά αφιερώματα (δείτε εδώ). Η άλλοτε «νεκρή περιοχή» σφύζει από ζωή, αφού κάθε βράδυ στις 8, γαστρονομικά δρώμενα και εκδηλώσεις δίνουν ζωή στα λιμάνια, στους δρόμους, στις πράσινες πλαγιές, στις πετρόκτιστες πλατείες, στις λουλουδιασμένες αυλές και σε τόσα φυσικά σημεία, που αναδεικνύονται και γίνονται οι πρωταγωνιστές της ετήσιας προβολής του τόπου!


Δεκάδες Έλληνες και ευρωπαίοι chef παρέλασαν τα τελευταία χρόνια από τα εξαιρετικά restaurants της περιοχής, δημιουργώντας μαζί με τους τοπικούς μενού και πιάτα, εμπνευσμένα από τις γαστρονομικές επιρροές και τη κληρονομιά, χρησιμοποιώντας μόνο τοπικά προϊόντα!


Και κάπως έτσι ο τόπος με «υιοθέτησε». Από το 2011 κι μετά πηγαίνω στην ανατολική Χαλκιδική δύο και τρεις φορές το χρόνο, έχοντας γίνει «ένα» με τους ανθρώπους της. Γυρίζουμε εκπομπές, μαγειρεύουμε, συλλέγουμε συνταγές, διοργανώνουμε εκδηλώσεις, κουραζόμαστε, χαμογελούμε, οργανώνουμε τσιμπούσια, καζανέματα, γλέντια, τραγούδια, χορούς! Γινόμαστε μια ψυχή!


Το KOUZINA μας φέτος βραβεύθηκε με το χρυσό βραβείο στα tourism awards 2016 κι εγώ εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι η ψυχή μου πετούσε στα πράσινα βουνά του τόπου και στα κρυστάλλινα νερά των τριών κόλπων του, αφού ήμουν αυτή που έβαλα μαζί με τους ντόπιους το πρώτο λιθαράκι στο προωθητικό οικοδόμημα που από τότε χτίζεται με περηφάνια, καμάρι και απίστευτο επαγγελματισμό μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο.


Ναι, πολλές φορές η φύση, ο άνθρωπος, η στιγμή και το συναίσθημα συναντιόνται καρμικά. Και τότε αρχίζουν όλα!
Ευχαριστώ την Προαθωνική Χερσόνησο που έβαλε το όνομά του δίπλα στους συντελεστές του καλύτερου τουριστικού project της χώρας. Είναι τιμή μου!